ปิดตำนานบ้านสาวโสด

จากที่มาในตอน"จากชาวอนุรักษ์สู่เด็กหนามกอล์ฟ" ที่นี่ เราก้อมีอีกตำนาน ..."บ้านสาวโฉด..เอ้ยยย..โสด" เราได้ใช้ชีวิตแบบใหม่..กับแก๊งค์ใหม่..ที่มีแต่ผู้หญิง..ก้อเลยทำให้ต้องกลายเหมือนผู้ชายคนเดียวในบ้าน..เรารู้จักผู้หญิงมากขึ้นก้อที่นี่เอง..รู้จักแบบที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน..ไม่เคยรู้ว่า เวลาผู้หญิงอยู่ด้วยกันเยอะๆ เขาคุยอะไรกัน..เขาปรึกษาหารือเรื่องความสวยความงามกันอย่างไร? ฯลฯ แต่การอยู่กับเพื่อนสาวทำให้เราเริ่มกลายพันธุ์..ความเป็นผู้หญิงในตัวเริ่มผุดขึ้นมาทีละน้อย..เล่าถึงตรงนี้..อย่าคิดว่าเราเป็นกระเทยนะ..ผู้หญิงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ย่ะ...เพียงแต่ที่ผ่านมา..ด้วยสภาพแวดล้อมเรื่องเรียน..เรื่องงาน..กลืนความเป็นผู้ชายไว้ในตัวมากไป..ในวันนี้ความเป็นหญิงมันถูกเพื่อนแก๊งค์นี้ดึงออกมา จะว่าไปแล้ว ที่จริง เราเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงก้อตอนนี้เอง...เมื่อก่อนตอนเข้ามาทำงานที่นี่ใหม่ๆ แต่ละคนพักอยู่ห้องพักไม่ไกลกันนัก บ้านที่เราอยู่กันถูกต่อเติมมาจากออฟฟิตเก่า โครงเหล็กใหญ่โต ชั้นล่างมีห้องนอนสี่ห้องห้องครัวและห้องน้ำอีกสองห้องส่วนชั้นบนเป็นพื้นที่โล่งไม่มีฝ้าภายนอก ซึ่งชั้นนี้เป็นที่อยู่ของนกพิราบ และจะตื่นกันแต่เช้าส่งเสียงหนวกหูรบกวนคนชั้นล่างเสมอ (ค่าน้ำค่าไฟก้อไม่ช่วยจ่ายยังกล้าส่งเสียงอีก)..อยู่กันห้าคน..สี่สาวกะอีกหนึ่งแม่..แม่ของพวกเราทุกคน(จะว่าแก่ไม่ได้เดี๋ยวคุณนายโกรธ) เราอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่สมัยแรกของบ้าน..ย้ายเข้าบ้านเป็นคนแรก..จนผ่านเพื่อนไปถึงสี่รุ่น..เปิ้ล หน่อย ต๋อย โอ๊ต รุ่นที่1 เราใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันที่บ้านฉาวโฉด เอ้ยย!! สาวโสดพูดผิดเรื่องเลย แรกๆ ก้อกลัวนะ เพราะระยะทางประมาณ 1 กม.โดยรอบมีเพียงบ้านเรา ตั้งอยู่ท่ามกลางสนามกอล์ฟ รายล้อมด้วยภูเขา..กลางวันก้อดูบรรยากาศดี เป็นที่อิจฉาของใครหลายคน แต่กลางคืนนี่สิ..น่ากลัวมากมาย..ทุกคนในบ้านเข้ากันได้ดี..โอ๊ตเป็นคนเหมือนจะดูหยิ่งๆ ไม่ค่อยพูดแต่ที่จริงแล้วก้อติงต๊องพอประมาณหากสนิทกัน มีน้ำใจมากมายให้ทุกคน ส่วนหน่อย เป็นคนใจดีมีน้ำใจ ทำงานเก่ง แต่ชีวิตเธอจะเศร้าหมองร้องให้ทันทีที่มีแอลกอฮอล์เข้าสู่เส้นเลือด แม้เพียงสปายแก้วเดียว ส่วนเปิ้ล สาวคหกรรม ทำงานเป็นกัปตันห้องอาหารที่คลับเฮาส์ คนนี้สวยแบบคุณนาย มองดูเนี๊ยบทุกกระเบียดนิ้วเจ้าระเบียบ แต่ที่จริงก้อต๊องไม่แพ้กัน..ส่วนคุณแม่ผู้น่ารัก เป็นแม่ของน้องโอ๊ต คุณแม่มีฉายาว่า"ควีนออฟเทเลโฟน" คุณแม่อยู่บ้านคนเดียวเวลาพวกเราไปทำงาน ท่านคงเหงา วันๆ จึงอยู่กับโทรศัพท์ คุณแม่ใจดีน่ารัก เข้ากับพวกเราได้ทุกคน เพราะคุณแม่จะทันสมัยมาก (แม้แต่เราเข้าเท็ค..คุณแม่ไม่มีพลาด) ทุกคนในบ้านเข้ากันได้ดี.. เมื่อเปิ้ลย้ายที่ทำงาน..น้องอ้อ จอมโก๊ะ...เข้ามาอยู่แทน บุคลิกส่วนตัวของน้องอ้อมีอะไรแปลกๆ แต่น่ารักดีเช่น..เธอจะซักผ้า เธอก้อจะเอาผ้าทุกใส่ลงในกะละมัง พร้อมด้วย เทผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่ม และน้ำลงพร้อมกันหมดเลย..แล้วก้อนั่งรอ..น้องเค้าเข้าใจว่าเหมือนกันกับเครื่องซักผ้า..โธ่ กะลังมังวิเศษ มีช่องแยกผงซักฟอกและน้ำยาปรับผ้านุ่มด้วย..ต่อมาเมื่อน้องอ้อ..ออกไปก้อเป็นน้องเหมียว คนนี้ช่างเอาอกเอาใจ พูดจาหวานหู..ผ่านจากน้องเหมียว..ล่าสุดก่อนที่เราจะอำลาจากที่นั่นก้อเป็นพี่หมวย..สาวสวยวัยย่างสี่สิบ..ตอนนั้นหล่อนมีฉายาว่า "หมวยสามขวด" หมายถึง เธอชอบดิ่มเบียร์เป็นประจำ เรียกได้ว่า ต้องวันละสามขวด..ที่อยู่ยงคงกะพัน..ก้อคงเป็นเรากะน้องโอ๊ต..เรียกได้ว่า"สี่แผ่นดิน" ตอนนั้นที่บ้านเหลือกันอยู่สี่คน เรา โอ๊ต พี่หมวย และคุณแม่ ต่อมาเราไปทำงานที่ใหม่ คนต่อไปเป็นพี่หมวย..ย้ายไปทำงานที่อื่นเช่นกัน..แต่น้องโอ๊ตและคุณแม่ยังอยู่ ทั้งเราและพี่หมวยก้อยังกลับไปสังสรรกันเสมอ จนกระทั่ง น้องโอ๊ตสละโสด เป็นคนแรกของบ้าน.. ตำนานบ้านสาวโสดจึงถูกปิดไปพร้อมกัน...

แม้ว่าเราและพี่หมวยยังคงกลับไปที่นั่นเพื่อไปเจอเพื่อนคนอื่นๆ ..แต่..ไม่มีบ้านนั้นสำหรับเราอีกแล้ว....จบเสียที..ตำนานบ้านสาวโสด

ฝากความคิดถึงผ่านหน้าเว็บนะคะ..ทั้งเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน...

กลับไปเฮอาหน้าบ้านเดอะแก๊งค์.....