นินทาระยะเผาขน กับ ระยอง2

ระยอง2 ที่ว่านี้..เป็นรหัสพื้นที่ของหน่วยงานภาค รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง..มีใครบางคนฝากข้อความขอร่วมแก๊งค์ด้วย..ที่จริงแล้ว..ทุกคนอยู่ในแก๊งค์..ของความทรงจำในวันวานอยู่แล้ว..เพียงแต่จะถูกหยิบขึ้นมานินทาเมื่อไหร่เท่านั้นเอง..แต่ครั้งนี้ที่ขึ้นหัวเรื่อง นินทาระยะเผาขน..มีความนัยหมายถึง..หลายคนในที่นี้รู้ตัวล่วงหน้าแบบตุ๊มๆ ต่อมๆ ว่าจะโดนแบบไหนเมื่อไหร่..และทุกคนยังอยู่ใกล้ๆ นี่เอง..เดอะแก๊งค์จะโดนยำเมื่อไหร่..ง่ายนิดเดียว อิอิอิ...

เราเริ่มต้นรู้จักแก๊งค์นี้ ที่ร้านลาบไก่เพชรบูรณ์ ..ของคุณน้องโอ๊ต ที่ เปิดกิจการเฉพาะกิจขึ้นมาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ (แต่รักฉันยาว..หุหุ)แก๊งค์นี้เป็นแขกประจำร้าน ที่มานั่งทาน..จนกระทั่ง..ทั้งเจ้าของร้านและเด็กเสริฟได้ร่วมโต๊ะด้วย..เพราะความคุ้นเคย..พี่ชายหัวหน้าแก๊งค์ที่มาเป็นผู้ใหญ๋ใจดี..น่ารักกับน้องๆ ทุกคน..พี่บูลย์..จะผลัดเปลี่ยนพาน้องๆ ในระยอง 2 มานั่งที่ร้านจนแก๊งค์ บ้านสาวโสด รุ่นสุดท้าย ได้รู้จักเกือบทั้ง หน่วยงาน..เริ่มจากวันแรกที่เราเจอ..แต่รู้สึกจะเป็นครั้งที่สองที่พี่ๆ มานั่งที่ร้าน พี่บูลย์ มากับ หอสร หนุ่มโสด ผู้ซึ่งหลงใหล ตะเกียงเจ้าพายุและบ้านสไตล์คันทรีและพี่ปื๊ด หนุ่มใหญ่เจ้าเสน่ห์ (ได้ข่าวว่าตอนนี้ได้เลื่อนตำแหน่ง ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ) สักสามทุ่มได้ หอสรก้อกลับก่อนเพราะติดธุระ..วันนั้นเรารับหน้าที่เด็กเสริฟ เนื่องด้วย ถูกอุปโหลกให้เป็น "มือชง มืออาชีพ" เพราะก่อนหน้านั้นเจ้าของร้านคือน้องโอ๊ต ผู้ซึ่งไม่เคยดื่มเหล้าเลย แต่จำเป็นต้องบริการลูกค้า ตามหน้าที่ ถูกพี่ๆ แซวว่า ชงเหล้าหรอ พี่นึกว่าเหยาะน้ำปลา"?? สุดท้ายเหลือเพียงสองหนุ่มนั่งดื่มยันร้านปิด..ที่ไม่ลืมอีกคนคือ ป๋าโหนด เพื่อนรักของพี่บูลย์ อันนี้หมอดูประจำ ป๋าจะทักดวงจากโหงเฮ้งก่อน (เหมือนเวลาเดินตามห้างหรือตามงานเทศกาลต่างๆ จะมีคนเดินมาทักเพื่อให้เราอยากดูดวงอ่ะ) พี่วิรัต คู่กัดที่สมน้ำสมเนื้อของเราเอง พี่ต้อมพี่ชายใจดี ที่ชอบซื้อผลไม้มาฝากเด็กๆ และคุณแม่ ที่ร้านเป็นประจำ อานนท์วิศวกรณ์หนุ่มหน้าแขก กับ พี่เกียรติ นายช่างหญ่าย..เจ้าของโปรเจ็ค บ่อน้ำร้านลาบไก่..เฮียหด..เอ้ยยย เหียโหด..ที่จริงพี่เขาชื่อ พี่รุ่ง เจ้าของหน้าตาดุและปากร้าย จนเราเกิดความรู้สึกอยากล้มโต๊ะลูกค้าในวันนั้น ท้ายที่สุดได้จัดเจ๊หมวยคนสวย ตอนเมาเบียร์ไปปราบ..ปากคอทันกัน..สยบได้ในบัดดล..นนท์ตี๋ หนุ่มน้อยไม่ค่อยพูด..และลืมไม่ได้เลยสำหรับแขกประจำที่มาสั่งกระเพาไก่ในทุกค่ำคืน บอย..ท้ายสุดน้องนุชสุดท้องที่เพิ่มเข้ามาทำงานใหม่ได้เพียงสองเดือนพี่ชายก้อไม่ลืมที่จะพามาด้วย..คุณใหญ่..

บ่อยครั้งที่เราเปิดคอนเสริต์กันจนร้านปิดและแขกอื่นหนีหมดเนื่องจากอาจทนฟังเสียงเพลงอันไพเราะของเราไม่ได้..นอกจากนั้นก้อมีบ้างที่แก๊งค์สาวโสดหนีแม่ไปเที่ยว ไปกิน..กับแก๊งค์นี้(เว็บนี้แม่คงไม่ได้อ่าน)

ที่ประทับใจไม่มีวันลืมสำหรับแก๊งค์นี้ คือ...วันเลี้ยงอำลาตำแหน่งของอะฮั้นเอง..(อุ๊ยเหมือนนางงามเรยย) วันเลี้ยงส่งเราออกจากสนามกอล์ฟ เพื่อไปเผชิญสิ่งใหม่ งานใหม่ที่แตกต่าง..offshore...

ระยอง2 โดยการนำของพี่บูลย์ พี่ต้อม อานนท์ ใหญ่ พี่เกียรติ (ผู้ซึ่งมาส่งเราทุกคนที่ร้านแล้วหายไปเพราะติดธุระ) เราไปกับกลุ่มเพื่อนสาวจากสนามกอล์ฟอีกสี่ห้าคน..ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว..ระยองสอง มิได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับสนามกอล์ฟ แต่การเลี้ยงส่งครั้งนี้ ประทับใจที่สุดและอบอุ่นที่สุดในความรู้สึกของเรา..พี่ๆ มีคำกล่าวลา คำสอน มากมาย ให้น้อง ที่เพิ่งรู้จักและสนิทสนมได้เพียงไม่นาน ท้ายที่สุดของงาน..พี่เกียรติกลับจากทำธุระมาร่วมงาน พร้อมดอกไม้ช่อใหญ่(ที่แท้ ระยอง2 มีเซอร์ไพร์ นี่เองคือธุระสำคัญของพี่เกียรติ) น้ำตาซึมสิคะ..พูดไม่ออกแม้คำขอบคุณก้อต้องใช้เวลาสักพัก..เพราะความตื้นตัน..(ตกลงว่าชั้นลาออกจาก ระยอง2 หรือลาออกจากหนามกอล์ฟกันแน่เนี่ย%????)

จากกันมานาน..แต่ยังคิดถึงแก๊งค์นี้นะคะ....มีอะไรยังติดต่อกันได้ เสมอ..ฝากข้อความถึงกันได้..แล้วเจอกันวันขึ้นบ้านใหม่พี่บูลย์นะคะ..ขอฝากคำอวยพรไว้ด้วย..แบบที่ขายตามป้ายน่ะ.."อยู่แล้วรวย อยู่แล้วดี มีเงินใช้เยอะแยะนะคะ..พี่ชาย"

กลับไปเฮอาหน้าบ้านเดอะแก๊งค์.....