วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ความเอื้ออาทรไม่เคยจางหาย...

ช่วงเวลาหนึ่งของเด็กผู้หญิงพลัดถิ่น ที่เข้ามาทำงานที่สนามกอล์ฟครั้งแรก..มาโดยไม่ได้ตั้งใจว่าจะมาสมัครงาน..เพียงโทรคุยรายละเอียดกับผู้จัดการฝ่ายก่อสร้างเท่านั้น..ซึ่งท่านต้องการรับสถาปนิกโครงการ ที่สามารถใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางปาเขา ไม่มีแสงสีได้ในระยะเวลานาน ท่านจึงได้เชิญชวนให้มาดูบรรยากาศของที่นั่นก่อนค่อยตัดสินใจ..เสื้อยืดกางเกงยีนส์พร้อมลุยเดินทางมาพร้อมกับเพื่อนสาวอีกหนึ่งคน..แต่ไม่คาดคิดว่าวันนั้นคือวันที่ต้องสัมภาษณ์งาน..(ก้มลงมองดูการแต่งกายสำหรับสัมภาษณ์งานของตัวเอง..โอ้!! พระเจ้าช่วย)
ด้วยความเอื้ออาทรของคุณเกรียงศักดิ์ ผู้จัดการฝ่ายก่อสร้าง(ซึ่งตอนหลังทุกคนสงสัยว่าตกลงมันเป็นเจ้านายกะลูกน้องหรือพ่อกะลูกเนี่ย!! ทะเลาะกันหน้าดำหน้าแดง..แต่รักพ่อนะ).."สัมภาษณ์เลยก้อแล้วกันจะได้ไม่เสียเวลาไม่เสียค่ารถหลายรอบ" หลังจากการสัมภาษณ์ยังมิได้ตัดสินใจ ท่านก้อมิได้เร่งรัดใดๆ ด้วยเกรงว่า ผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางมาจากเมืองแห่งแสงสีเพื่อมาใช้ชีวิตอยู่กลางป่ากลางเขา..จะอยู่ได้สักกี่วัน??..เดินออกจากห้อง ผู้จัดการด้วยอาการ 50/50 ..ทิวทัศน์โดยรอบ..ความงดงามแห่งหุบเขาและหญ้าสีเขียว..เปอร์เซ็นต์เริ่มพุ่งขึ้นเป็น 60 เดินผ่านคลับเฮ้าส์ออกไปในใจ เริ่ม 70 พอก้าวผ่านซุ้มกล้วยไม้ซึ่งเป็นทางเชื่อมต่อจากคลับเฮาส์ไปสู่โรงแรม..ความร่มรื่นสวยงามของพรรณไม้นานาพันธุ์ ความสงบเงียบปราศจากความพลุกพล่านของรถราในเมืองหลวง..วินาทีนั้นเอาเด็กผู้หญิงคนนั้นหันหลังให้ความศิวิไล ของในเมืองมาเลือกป่าเขาร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม..

ชีวิตการทำงานในตำแหน่งสถาปนิกเต็มตัวเป็นครั้งแรก..ซึ่งที่ผ่านมาล้วนแล้วแต่ทำงานที่ชอบแต่ไม่ตรงกับสายงานที่ได้ร่ำเรียนมามากนัก..ที่นี่เอง ความเอื้ออาทรมากมายที่ได้รับ จากหลากหลายผู้คนที่รู้จัก..ทำให้รู้สึกว่าเกิดมาค่อนข้างโชคดี เริ่มตั้งแต่เพื่อนคนแรกของกรีนวัลเล่..ป๊อบ เลขาหน้าห้อง ผู้ซึ่งพาชมสถานที่ทำงานโดยรอบด้วยความเป็นกันเอง พี่โต เจ้าหน้าที่การตลาด พี่ชายที่คอยเป็นเพื่อน ให้คำแนะนำ ปลอบใจในบางครั้ง..ที่ลืมไม่ได้เด็ดขาด..พี่ภาณุ วิศวกรไฟฟ้า พี่ชายที่แสนดี ผู้คอยช่วยเหลือให้คำแนะนำให้คำปรึกษา..ระบาย..เกือบทุกเรื่อง นอกจากนี้ยังมี เดอะฮีโร่ วีรบุรุษในใจเสมอ พี่มานิตย์ โฟร์แมนหนุ่ม ที่ 'พ่อเกรียง จัดให้เป็นบัดดี้ คอยแนะนำช่วยเหลือในทุกๆด้านเกี่ยวกับงานก่อสร้างทั้งหมด (รวมถึงคอยไกล่เกลี่ยเวลาน้องทะเลาะกะพ่อด้วย ซึ่งเกิดบ่อยมาก)..ความเป็น เดอะฮีโร่ เกิดขึ้นเมื่อเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองสามวัน ยังไม่รู้จักใคร เย็นๆก้อจะมานั่งทำมิวสิค ริมบ่อตกปลา..เหงา..คิดถึงบ้าน..คิดถึงเพื่อน..แต่อันนี้ชิวชิว..แต่ที่ไม่ชิวนี่สิ..สองทุ่ม ไฟฟ้าดับ ทั้งสนามเงียบสงัด..มืดสนิท..แล้วเราจะอยู่อย่างไรท่ามกลางหุบเขา..ความกลัวเริ่มเกิดขึ้นในใจอย่างมากมาย ที่พึ่งสุดท้าย..หยิบโทรศัพท์..พี่คะ..ไฟดับ!! สิบนาทีต่อมา มีเสียงแตรรถยนต์ดังอยู่หน้าอาคารที่พัก ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เดินมาพร้อมกับไฟฉายและเทียนในมืออีกหนึ่งกำ..วันนั้นผ่านไปด้วยความรู้สึกขอบคุณเดอะฮีโร่..

การเริ่มต้นงานใหม่เป็นไปอย่างราบรื่นด้วยความช่วยเหลืออันดีของทุกๆคน ทุกเช้าเรากะพี่ชายทั้งสองคนคือ พี่ภาณุ และพี่มานิตย์จะมานั่งดื่มกาแฟปรึกษางานกัน โดยมีตัวป่วน คือป๊อบคอยนั่งก่อกวนอยู่ข้างๆ เสียงที่สูงปรี๊ดดดด "เครียสอีกแล้ววววว คุยเรื่องงานทีไรเครียสทุกที เลิกเครียสๆๆๆๆ ไปจดหวยดีกว่า)
สองเดือนผ่านไป เราได้ย้ายขึ้นไปอยู่บ้านพักที่เพิ่งต่อเติมเสร็จ "บ้านสาวโสด" ที่นี่คืออีกความอบอุ่นของคำว่า 'บ้าน 'ครอบครัว หากมีวันใด เหน็ดเหนื่อย ท้อแท้ ในการทำงาน อย่างน้อยวันนี้เรารู้สึกว่ามีบ้าน มีครอบครัวรอเราอยู่..พี่ น้อง คุณแม่(แม่เพื่อนก้อเหมือนแม่เรา ยืมใช้ก่อน) ครอบครัวใหม่ของเราอบอุ่นและมีความสุขมาก เย็นๆ ที่บ้านจะทำอะไรทาน เปิดคอนเสริต ร้องคาราโอเกะลั่นเขา..ไม่ต้องเกรงใจใคร เพราะภายในรัศมี 1 กม.กลางป่าเขา..ไม่มีใคร นอกบ้านจากบ้านเรา..(แต่เดี๋ยวนี้มี ป้อม รปภ. และเพื่อนบ้านมากมายเสียใจด้วยนะคะคุณโจรรู้ช้าไปแล้วววว)

นอกจากพ่อ พี่ชาย เพื่อน ในแผนก เรายังมีความหลังดีๆ กับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ต่างแผนกมากมาย..ไม่ว่าจะเป็น ประชาสัมพันธ์สาวสวย ฝ่ายขาย ห้องอาหาร จัดสวน รวมถึง ฝ่ายสนาม โดยเฉพาะ จักรพงค์ น้องรักหนุ่มเจ้าสำอางค์ที่ มั่นใจในตัวเองเหลือเกิ๊นนนน!!! ทำงานตากแดดกลางสนาม แต่ครีมนี่ได้ข่าวว่ามิได้ขาด..ล่าสุดมีสายรายงานมาว่า"หน้าขาวขึ้น" แต่หล่อกว่าเดิมหรือเปล่าน้าาา..ไม่ได้เจอนานแระ..พ่อหล่อเลือกได้..แล้วก้อพี่วัต เจ้าของ"สุดทางรัก"(ศาลาหน้าบ้านนะไม่ใช่ร้านอาหารที่พัทยาหรอก) เจ้าของสโลแกน"ถึงพี่จะดำ แต่พี่ก็ดำฟอร์เอฟเวอร์นะน้อง" ผู้คอยหาต้นไม้ดอกไม้ประดับมากมายมาช่วยแต่งสวนหลังบ้าน(บ้านสาวโสด) ไว้เป็นที่ดริ๊งค์ หลังเลิกงาน อีกคนน้องไผ่ ชายหนุ่มร่างผอมบางสูงโปร่ง..พ่อหนุ่มแสนดีโรแมนติก..ของสาวๆๆๆๆ มากมาย(ซึ่งตอนนี้ได้ข่าวว่ามีกิจการเป็นของตัวเองแล้ว..ขอแสดงความยินดีด้วยนะจ๊ะน้องรัก..ขอให้ร่ำขอให้รวย..แล้วจะเข้าไปอุดหนุนนะคะ)..ที่กล่าวมาแล้วทั้งสามคน..มั่นใจในตัวเองทั้งน้านน หล่อเกิ๊นนนน!! แต่ทั้งสาม มีความน่ารัก เอื้ออาทรต่อกันเสมอมา..จนถึงปัจจุบัน (มีวีรกรรมมากมายของเราสี่คน ไว้นึกอะไรฮาๆ ได้จะมาเผาพวกนายต่อ)..ผ่านจากในสนามลัดเลาะออกทางสนามไดร์ฟของระยองกรีนวัลเล่ จะโผล่ออกหน้า โรงเรียนนานาชาติ จากนั้นก็เลยออกไปถึงบ้านพักในแค้มป์ ที่ซึ่งมีไว้ตามหาเวลาหิว..รวมทั้งเวลาเหงาด้วย..บ้านพี่ชายพี่สาว "ครอบครัวตัวน้อย" พี่น้อยชายและพี่น้อยหญิง..ทั้งสองคนใจดีมีน้ำใจกับน้องผู้หิวโหยเสมอ อย่างน้อย ไข่เจียวก็ยังดี แต่ที่เด็ดๆ สุดของที่นั่น ลาบเหนือ พี่น้อยหญิงเป็นสาวลำปาง ผู้มีฝีมือทางด้านการทำอาหาร โดยเฉพาะกับแกล้ม เรากะจักร เป็นแขกประจำของที่นั่น จนรู้สึกเหมือนบ้านตัวเอง (คือไปถึงก้อทะลุครัว อิอิอิ) พวกเราจะชอบตั้งวงกันที่นั่น พี่น้อยเล่นกีต้าร์ พวกเราจะร่วมร้องเพลง วันดีคืนดี พอได้ที่ก้อจะเริ่ม "เล่นกอล์ฟลานกว้าง เป็นล้านๆ ตารางวา แค่มีเจตนาให้ลงหลุมเล็กนิดเดียว พ่อเจ้าประคุณ สนุกกี่คนกันเชียว ทำท่าสุดแสนหวาดเสียวเมื่อลูกวิ่งลงหลุมรู...." เป็นเนื้อเพลงท่อนหนึ่ง "เขาใหญ่2" ของน้าหมูพงษ์เทพ ที่ร้องกันแล้วก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ...เจ้านายจะได้ยินมัั้ยเนี่ย!!!...ก็เราทำงานในสนามกอล์ฟอ่ะ...

นอกจากเพื่อนๆ และคุณพ่อ ที่ได้กล่าวมาแล้ว เรายังได้รับความเมตตาจากน้องสาวเจ้าของสนามซึ่งเข้ามาเป็นเจ้านายเราในระยะหนึ่ง คุณเปิ้ล ให้ความรัก เอ็นดูเรามาก..เรามีกิจกรรมร่วมกันเสมอ ทานข้าวบ้าง ช้อปปิ้งบ้าง แต่ไม่นานท่านก้อเดินทางไปอยู่เชียงใหม่..ทิ้งเราไว้ให้น้องสาวคนเล็กดูแลต่อ..คนนี้สิรักมากมาย..คุณแม่นุ้ย คุณพ่อโอภาส ความผูกพัน มีมากมาย..ถึงปัจจุบัน เรายังเข้าไปเยี่ยมเยือนท่านมิได้ขาด..ตอนนี้ท่านดูแลกิจการร้านอาหาร หลากหลายสไตล์ ไทย จีน ญี่ปุ่น อิตาเลียน T&R Tee Time@St. Andrew เชิญแวะไปสัมผัสบรรยากาศ สวยงาม ท่ามกลางธรรมชาติ ฟังเพลงไพเราะ เพราะที่นั่นมีดนตรีขับกล่อมท่านในช่วง ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ประชาสัมพันธ์ให้คุณแม่ไว้ตรงนี้เลยนะคะ..

คนนี้ที่ลืมไม่ได้..พี่สาวพี่ชาย..คู่ขวัญนักร้องนักดนตรี ที่มีความน่ารัก อบอุ่น เอื้ออาทร ทุกสิ่งทุกอย่างรวมไว้ที่พี่ทั้งสองคน..อบอุ่นแค่ไหน..แค่ที่พี่ทั้งสองคนสามารถทำให้ คนรักชีวิตโสดทั้งหลาย..ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มโสดเจ้าสำราญ หรือสาวโสดอย่างพวกเราๆๆ..มีความรู้สึกอยากมีใครสักคน อยากมีคนอยู่ข้างๆ ดูแลกันไปเหมือนพี่ทั้งสองคนที่ดูแลกัน..พีสาวตาไม่ค่อยดี จะเดินไปห้องน้ำหรือไปไหนมาไหนจะต้องมีพี่ชายเดินประคองอยู่ข้างๆ มิได้ห่าง..จะไม่ให้พวกเราอิจฉา อยากมีคู่บ้างได้งั๊ยยย!!! แต่ทั้งสองคน มิได้แค่ดูแลกัน..เรากะพี่หมวยสามขวด..คือภาระ ที่พี่แกจะต้องดูแลเหมือนจะตลอดไป..อิอิอิ (พี่บอกว่ามันไม่มีแฟนกันก้อดีแล้ว..จะได้มีเพื่อนดื่มกันไปนานๆ เพราะถ้ามันมีเดี๋ยวมันจะหายไป)สองคนนี้ คือ "พี่จ๊อด พี่ติ๋ม" พี่ชายพี่สาวที่แสนดี... อีกหนึ่งคนที่ลืมไม่ได้เช่นกัน..ไปสนามกอล์ฟต้องไม่ลืมแวะหา..และจะต้องเม้าท์อยู่ที่นั่นยาวไปถึงค่ำ ..จนถึง คนบางคนกระแนะกระแหนว่าตกลงไปหาเขาหรือไปหาหล่อนกันแน่..คุณนายนก คุณนายผู้ซึ่งวันๆ วุ่นวายอยู่แต่กับหาอาหารให้ลูกและสามี และมีปัญหาแต่เรื่องแม่บ้าน!!! เธออยู่คฤหาสต์ใหญ่โตหรูหรา..แต่วางตัวเป็นแจ๋ว!! ถ้าใครไม่รู้จักเธอ จะไม่มีทางทราบว่าเธอคือคุณนายเจ้าของบ้าน เธอจะแต่งตัวตามสบายไม่มีมาดใดใดทั้งสิ้น..วีรกรรมเกี่ยวเนื่องกับการแต่งกายของเธอนำมาเล่าขำกันได้ไม่รู้จบมีมากมาย เช่น การนำอาหารไปส่งสามีถึงที่ทำงาน แต่ด้วยการแต่งกายของเธอ และ อาจจะด้วย รปภ.ใหม่หรืออย่างไร..เขาไม่ยอมให้เธอเข้าไปในบริษัท ขอแลกบัตรเธอก็ให้..แต่ไม่ รปภ.ยังซักไซ้ต่อถึงธุระ การมาของเธอ..และไม่ยอมให้เธอเข้าสักที ในที่สุดเธอ เธอเบื่อที่จะรอต่อไปจึงเปิดเผยตัวว่าสามีเธอเป็นใคร..เท่านั้นล่ะค่ะ เพื่อนๆ ขา..รปภ.แทบช็อค!!! ไม่ยอมเปิดประตูให้ภรรยาท่านผู้อำนวยการบริษัทเข้า..จากวันนั้นเป็นต้นมา..รถของเธอถูกจดจำไว้มิลืมเลือน..ไม่เคยต้องแลกบัตรใดใดทั้งสิ้น อีกต่อไป...

เขาเหล่านี้ที่กล่าวถึง คือบุคคลผู้ซึ่ง..อยู่ในความทรงจำที่ดี..เสมอ..และตลอดไป..ผู้ซึ่งมีความเอื้ออาทรให้ไม่เคยจางหาย..ไปเจอเมื่อไหร่ก้อรู้สึกดี...รักมากมายค่ะ




กลับไปเฮอาหน้าบ้านเดอะแก๊งค์.....


4 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ17 กรกฎาคม 2553 เวลา 22:25

    ทามสะสวย เก่งนะเนี้ย

    ว่างก่โทมาหาด้วย

    คิดถึงเพื่อนนะ

    Popeye.

    ตอบลบ
  2. อ่านแล้วใช้ได้ทีเดียวเชียว สำนวน ปรับแก้นิดหน่อย คิอว่าน่าจะลองเขียนเรื่องสั้นแล้วส่งไปตามนิตยสารนะ ไม่แน่นะ ป้าอาจมีน้องสาวที่ชื่อคุณเรเป็นนักเขียนหน้าใหม่ของ วงการก็ได้ ยังงัยแล้วป้าเอาใจช่วยนะ คิดว่าหาตัวเองเจอแล้วหละ... ป้าแนน

    ตอบลบ
  3. ยังคิดถึงทุกๆคนเสมอค่ะ และขอบคุณทุกความเห็นทุกข้อความที่ฝากถึงกันค่ะ

    ตอบลบ
  4. อ้อ สำหรับป้าแนน ผู้น่ารักเสมอ..ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ..วันหนึ่งน้องอาจจะตามฝันเจอก็ได้ โปรดติดตามตอนต่อไป...5555++++
    http://www.oknation.net/blog/naturegang
    http://www.oknation.net/blog/tripbythegang
    http://www.oknation.net/blog/gangdiary

    ตอบลบ

ผ่านมาอ่านแล้วก้ออย่าลืมเม้นท์สร้างสีสรรด้วยนะคะ..เดี๋ยวคนเขียนจะเหงา..5555+++